Իշխող հակազգային ռեժիմը թեզ է առաջ քաշել, որ Բագրատ Սրբազանի շարժման հետևում կանգնած է Ռուսաստանը, և նպատակը Հայաստանը ծայրագավառ, կամ գուբերնիա դարձնելն է:
Այս քարոզչությունն ուղղված է Արևմուտքին՝ սատարում ստանալու համար: Արևմուտքում լավ գիտեն, որ դա այդպես չէ: Ռեժիմի նպատակն է ինչ-որ կերպ գաղափարական հիմք ձեռք բերել հանրության որոշ շրջանակների մոտ, ինչպես նաև արդարացնել տարածքների զիջումն ու իրենց կատաստրոֆիկ կառավարումը:
Սակայն ինչու՞ Ռուսաստանը չի աջակցում Բագրատ Սրբազանին և դիտորդի կեցվածք է ընդունել:
Պատճառները հետևյալն են.
1. Եթե Ռուսաստանն աջակցի շարժմանը, ապա հաջողության դեպքում պետք է պատասխանատվություն ստանձնի Հայաստանի առջև, իսկ դրան հիմա պատրաստ չէ: Քանի դեռ շարունակվում է ուկրաինական պատերազմն ու Արևմուտքի հետ ընթանում է չհայտարարված պատերազմ, Ռուսաստանն ի վիճակի չէ Հայաստանի համար հակամարտության մեջ մտնել Թուրքիայի, Ադրբեջանի ու առհասարակ թյուրքական աշխարհի հետ:
2. Եթե Ռուսատանն ուղղակիորեն ներքաշվի ներքաղաքական պայքարի մեջ, ապա դա ազդակ կլինի ՀԱՊԿ-ի երկրների համար, որ իրենց ներքաղաքական հարցերում դա ևս հնարավոր է, դա իրենց համար կդիտարկվի որպես նման քաղաքականության սկիզբ և լարում կմտցնի միջպետական հարաբերություններում:
3. Առհասարակ, այսօրվա Ռուսաստանը վարում է այնպիսի քաղաքականություն, որ իր վրա չվերցնի մյուս երկրների ներքին խնդիրները: Օրինակ, աջակցում է պաղեստինցիներին, բայց համարում է, որ դա առաջին հերթին արաբների խնդիրն է, և արաբական երկրները պետք է առաջին քայլը կատարեն: Նույնը Սերբիային ու մյուս երկրներին է վերաբերում: Դա վերաբերում է նաև Հայաստանին, իշխանության փոփոխությունը դա մեր խնդիրն է:
Ստեփան Դանիելյան